Diamanten

(アルバム： Blauwe Ruis - 2002)

Ze deed alsof ze sliep
Niet te licht en niet te diep
Elke man zou haar geloven
Een dove die voorgoed verblind is
En jij, je wist niet wat je hoorde
Je was opeens te stom voor woorden
En je kon haar ook niet zien
Een vijand die je goed gezind is
Lijkt dan op een vriend

Een handvol diamanten
Die te klein zijn om te splijten
Wat zal het je dan spijten
Dat ze weggleed als los zand?

Ze waakte als een leeuw
Elke zucht een stille schreeuw
Van genot en heerlijk lijden
Een ingewijde die niets loslaat
En jij, een gokker zonder kansen
Brak voor elke worp een lans
Maar tevergeefs bij deze vrouw
Die nooit voor iemand opstaat
En zeker niet voor jou

Een handvol diamanten
Die te klein zijn om te splijten
Wat zal het je dan spijten
Dat ze weggleed als los zand?

Een handvol diamanten
Die te klein zijn om te splijten
Wat zal het je dan spijten
Dat ze weggleed uit je hand
Ze was één diamant
Tussen alle korrels zand