Silong

Bumubuhos ang ulan
At ikaw nanaman
Ang laman ng aking isip
Ang tangi kong panaginip sa gitna nitong bagyo
Ang init ng yakap mo ang hanap ko

Walang tigil ang pag-patak
Sinasabay ang pag-iyak
Dahil bugso nitong damdamin
Ikaw pa rin ang hangarin ng puso kong uhaw
Habang ulan ay tinatanaw, ang nais ay ikaw

Ooh, ikaw pa rin ang sigaw

Kaya buhos lang ulan at nang 'yong matakpan
Ang puso kong nanlalamig, sa'yo pa rin nasasabik
Kahit na alam ko na hindi na magbabago ang
Isip mong sumuko na bakit puso ko'y lumalaban pa?

Ang langit ay makulimlim
Paligid ay dumidilim
At sa ilalim ng mga ulap
Lamig ng hangin ang s'yang yayakap
Ako'y mananatili
Baka sakaling mahagkan kang muli

Dahil ooh, ikaw pa rin ang sigaw

Kaya buhos lang ulan at nang 'yong matakapan
Ang puso kong nanlalamig, sa'yo pa rin nasasabik
Kahit na alam ko na hindi na magbabago ang
Isip mong sumuko na bakit puso ko'y lumalaban pa?

Buhos lang ulan at nang 'yong matakpan
Ang puso kong nanlalamig, sa'yo pa rin nasasabik
Kahit na alam ko na hindi na magbabago ang
Isip mong sumuko na wala na bang pag-asa na
Kumapit kahit konti pa
Bumitaw na lang bigla-bigla
Ikaw ngayo'y malaya na
Ako ay nandirito pa
Ang isip mo'y sumuko na
Bakit puso ko'y lumalaban pa?

Ba't hanggang ngayo'y lumalaban pa?